Leczenie interdyscyplinarne pacjentów z zaburzeniami rozwojowymi w obrębie części twarzowej czaszki

Rehabilitacja układu stomatognatycznego u pacjentów z zaburzeniami rozwojowymi w obrębie części twarzowej czaszki jest leczeniem skomplikowanym, interdyscyplinarnym, stwarzającym problemy nawet doświadczonym klinicystom. Ze względu na różną etiopatogenezę, współistniejące schorzenia ogólnoustrojowe, stopień nasilenia zmian w obrębie tkanek i narządów oraz wiek pacjenta ustalenie optymalnego planu leczenia wymaga bardzo dokładnej analizy danego przypadku klinicznego. Głównym powodem rehabilitacji protetycznej w tej grupie pacjentów są wrodzone wady rozwojowe, takie jak rozszczepy warg i podniebienia oraz wady ze współistniejącymi brakami zębowymi, do których zaliczana jest dysplazja ektodermalna. Do zaburzeń układu stomatognatycznego prowadzą również procesy nowotworowe w obrębie części twarzowej i mózgowej czaszki oraz powikłania wynikające z leczenia uzupełniającego tych schorzeń. Występujące nieprawidłowości są przyczyną zaburzeń czynnościowych i funkcjonalnych w obrębie jamy ustnej. Jednocześnie wpływają negatywnie na wygląd twarzy pacjentów, zaburzając ich samoocenę, mogą być również powodem odrzucenia przez rówieśników. W pracy przedstawiono przypadki leczenia interdyscyplinarnego u pacjentów z zaburzeniami rozwojowymi w obrębie części twarzowej czaszki, w aspekcie rehabilitacji protetycznej.