Zaburzenia rozwojowe szkliwa - wyzwania diagnostyczne i terapeutyczne

Celem jest przedstawienie objawów klinicznych i prawdopodobnych przyczyn nieprawidłowości rozwojowych szkliwa oraz możliwości ich leczenia u dzieci i młodzieży.
Mimo osiągnięć genetyki i biologii molekularnej etiopatogeneza nieprawidłowości rozwojowych szkliwa jest niecałkowicie wyjaśniona. Rzadziej są skutkiem wpływu pojedynczego czynnika, częściej różnych czynników (genetycznych, epigenetycznych, środowiskowych), działających w tych samych lub różnych etapach odontogenezy i zaburzających jej przebieg na poziomie molekularnym, komórkowym, tkankowym. Objawiają się jako zmętnienia, hipoplazja lub przebarwienia szkliwa pojedynczych zębów, ich grupy lub całego uzębienia. Są problemem estetycznym, sprzyjają  próchnicy i starciom zębów. Może towarzyszyć im wrażliwość na czynniki termiczne i mechaniczne, trudności znieczulenia miejscowego. W terapii stosuje się wybielanie, mikroabrazję szkliwa, infiltrację żywicą, kosmetyczne odbudowy materiałami złożonymi, a u młodzieży licówki i korony protetyczne. U dzieci wykorzystuje się standardowe korony stalowe w celu utrzymania wysokości zwarcia. W przypadku znacznie uszkodzonych pierwszych zębów trzonowych stałych rozważane są ekstrakcje. Zostanie przedstawiona efektywność i ograniczenia poszczególnych metod leczenia.