Promieniowanie jonizujące w stomatologii - dobrodziejstwo czy zagrożenie?

Promieniowanie jonizujące zostało zastosowane do obrazowania struktur twardych zębów i tkanek je wspierających wkrótce po ogłoszeniu wyników badań Wilhelma Konrada Roentgena nad właściwościami promieniowania X.
Po pierwszych latach użytkowania promieniowania rentgenowskiego w diagnostyce i terapii okazało się, że oprócz korzyści wynikających z jego stosowania, występują też liczne zagrożenia. Rozwój ochrony radiologicznej, jak też postęp techniczny dokonujący się stale w zakresie aparatury rentgenowskiej sprawiły, że doszło do znacznego ograniczenia dawki efektywnej, na jaką narażony jest pacjent podczas stomatologicznych badań rentgenowskich. Tym samym potencjalnie szkodliwe efekty działania tego promieniowania są minimalizowane. Z drugiej strony wprowadzenie nowych technik obrazowania, takich jak radiografia cyfrowa czy tomografia stożkowa, doprowadziło do ponownego wzrostu dawki z uwagi na zwiększoną liczbę ekspozycji. Jednocześnie coraz częściej podkreśla się, że małe dawki promieniowania nie mają tak szkodliwego działania, jak dotąd przyjmowano, a nawet mogą mieć działanie korzystne, co opisuje zjawisko hormezy.
Celem pracy jest przedstawienie aktualnych poglądów na temat zastosowania promieniowania jonizującego w stomatologii z punktu widzenia ochrony radiologicznej.