Materiały elastyczne stosowane w leczeniu protetycznym pacjentów geriatrycznych

Rekonstrukcje z zastosowaniem konwencjonalnych całkowitych protez ruchomych stwarzają często duże trudności uniemożliwiające przywrócenie sprawności czynnościowej narządu żucia. Nieustannie przemieszczająca się na twardym, zbitym i mało podatnym podłożu śluzówkowo-kostnym proteza całkowita może być przyczyną powstawania urazów mechanicznych w różnych miejscach wyrostka zębodołowego, a liczne korekty obrzeża, zwłaszcza protez całkowitych dolnych, często nie przynoszą zadowalającej i skutecznej poprawy. Mocno zanikłe podłoże protetyczne z całkowicie zresorbowanym wyrostkiem i twardym dnem jamy ustnej, zwłaszcza w żuchwie, gdzie cienka warstwa kości tworzy sklepienie kanału żuchwowego, narażając pęczek naczyniowo-nerwowy w okolicy bródkowego otworu na ucisk twardym korpusem protezy stanowi wskazanie do wyścielenia protezy masą elastyczną. Ta prosta, tania i skuteczna alternatywa amortyzująca urazy sprzyja skutecznej rehabilitacji pacjentów bezzębnych. Celem prezentacji jest przedstawienie różnych sposobów i możliwości wykorzystania miękkich materiałów elastycznych w rehabilitacji protetycznej pacjentów starszych, u których stwierdzono ekstremalnie trudne warunki pola protetycznego. W wykładzie zaprezentowane zostaną typy elastycznych środków protetycznych oraz właściwości różnych materiałów stosowanych do bezpośredniego i pośredniego wyścielania protez uchomych. Na podstawie własnych doświadczeń klinicznych wykazano wysoką skuteczność tej metody, umożliwiającej przywrócenie prawidłowej estetyki i czynności narządu żucia oraz zapewnieniu optymalnego komfortu użytkowego w grupie pacjentów stomatologicznych powyżej 65 roku życia.