Terapia fotodynamiczna w stomatologii dziecięcej

Sesja zorganizowana przez Polskie Towarzystwo Stomatologii Dziecięcej i Sekcję Stomatologii Dziecięcej Polskiego Towarzystwa Stomatologicznego

Terapia fotodynamiczna została wprowadzona do stomatologii stosunkowo niedawno jako dodatkowa metoda kontroli biofilmu w jamie ustnej.

Terapia fotodynamiczna (PDT) jest oparta na interakcji pomiędzy odpowiednią długością fali i niskimi dawkami energii świetlnej (promieniowanie laserowe lub diodowe systemy LED) z nietoksycznym fotouczulaczem (barwnikiem fotoaktywnym) w obecności tlenu. Reakcja fotochemiczna prowadzi do powstania reaktywnych form tlenu, które działają niszcząco na mikroorganizmy znajdujące się w napromienianym obszarze. Warunkiem nastąpienia takiej reakcji jest odpowiednie dopasowanie widma absorpcyjnego fotouczulacza do długości fali stosowanego światła.

Terapia fotodynamiczna może być stosowana w stomatologii dziecięcej jako leczenie wspomagające konwencjonalny protokół dezynfekcji jamy ustnej, w leczeniu próchnicy, zapalenia dziąseł, w celu redukcji patogenów podczas leczenia endodontycznego zębów mlecznych, wspomagania zabiegów remineralizacyjnych oraz jako metoda profilaktyczna u dzieci niepełnosprawnych. Terapia fotodynamiczna może być także stosowana u pacjentów leczonych ortodontycznie, jako metoda dekontaminacji jamy ustnej.

Wykorzystująca niski poziom energii terapia fotodynamiczna stosowana w stomatologii dziecięcej stanowi nieinwazyjną, alternatywna metodę leczenia przydatną w kontroli biofilmu związanego z chorobami jamy ustnej.