Możliwości adaptacyjne pacjenta a powodzenie postępowania terapeutycznego

Satysfakcja z efektywnie przeprowadzonego leczenia jest dla lekarzy nagrodą samą w sobie. Brak powodzenia w leczeniu często traktujemy jako osobistą porażkę. Jeżeli jeszcze wiemy że dołożyliśmy wszelkich starań, żeby leczenie przebiegło sprawnie a mimo to efekty nie są zadowalające, to zniechęcenie i frustracja, które często  pojawiają się w takich sytuacjach, potrafią nam zatruć życie,  nie tylko zawodowe. Wtedy mogą pojawić się pytania: Jak kwalifikować pacjenta? Jak planować leczenie, które często wymaga równocześnie koordynacji pracy kilkuosobowego  zespołu. Na co zwrócić szczególną uwagę, żeby spokojnie i skutecznie realizować zaplanowane leczenie? Umiejętność określenia zdolności adaptacyjnych pacjenta, weryfikacja czy pacjent może odzyskać pewien zakres tych zdolności w czasie, uświadomienie pacjentowi w jaki sposób może to zrobić, ewentualnie skierowanie pacjenta w tym celu do odpowiednich specjalistów, zadanie pytania w jakim celu pacjent szuka pomocy, co chce osiągnąć zwracając się do nas, to możliwości, które mimo, że początkowo pozornie wydłużają fazę kwalifikacji do leczenia i planowanie leczenia, może nawet zniechęcają pewne osoby, to w efekcie zwiększają  szansę na powodzenie naszego postępowania. Lekarze i pacjenci wiedząc, że świadomie rozpoczynają odpowiednią procedurę leczniczą w najlepszym dla siebie czasie, czują się bezpieczni i spokojni, co sprzyja podejmowaniu właściwych decyzji i tworzeniu sprzyjających warunków do regeneracji organizmu podczas wprowadzanych zmian. Dzieląc się swoim doświadczeniem klinicznym głównie w postępowaniu z pacjentami z zaburzeniami w narządzie żucia, zachęcam do spojrzenia na pacjenta w swojej praktyce przez pryzmat jego możliwości adaptacyjnych przy pomocy prostych narzędzi.