Badania demograficzne pokazują, że będziemy świadkami ciągłego zwiększania się populacji osób starszych. Szacuje się, że całkowita liczba osób powyżej 60 roku życia zwiększy się z 605 milionów w roku 2000 do ok. 2 miliardów w roku 2050 (WHO 2013 a).
Największego przyrostu osób z tej grupy wiekowej należy spodziewać się krajach rozwiniętych, w których liczba osób starszych ma do 2050 roku osiągnąć 1,7 miliarda osób. Wiele krajów podjęło już pewne działania w zakresie odpowiedniego dostosowania swojej polityki zdrowotnej jako element wychodzenia naprzeciw temu wyzwaniu.
Występowanie tej tendencji jest skutkiem różnych czynników:
- Poprawa warunków życia oraz poziomu usług świadczonych przez podmioty służby zdrowia.
- Poprawa ogólnego poziomu edukacji – promowanie prawidłowej higieny jamy ustnej.
- Zmiany w nawykach żywieniowych zarówno pod względem jakości jak i ilości.
- Działania socjalne oraz publicznej służby zdrowia dostosowane do potrzeb osób starszych, jak np. lepsze warunki mieszkaniowe czy udogodnienia dla osób niepełnosprawnych.
Leczenie i opieka stomatologiczna osób w wieku starszym musi z natury rzeczy mieć specyficzny charakter, uwzględniający zmieniające się możliwości higieny jamy ustnej, a także aspekty socjalne i psychologiczne. Stawia to przed podmiotami medycznymi szczególne wyzwania i potrzebę sprostania innym potrzebom, niż te, z którymi mamy do czynienia w innych grupach społecznych.