Przez ostatnie 20 lat implanty stomatologiczne stały się szeroko przyjętą i – w pewnych częściach świata – popularną metodą odbudowy u pacjentów z bezzębiem częściowym lub całkowitym. Mimo iż ogólne uważa się, że odsetek sukcesu leczenia implantologicznego jest wysoki, to zakażenia definiowane jako zapalenie błony śluzowej wokół implantu i periimplantitis są stanem powszechnie występującym. Z dostępnych danych epidemiologicznych wynika, że u jednego na pięciu pacjentów z biegiem czasu rozwinie się periimplantitis oraz że zapalenie błony śluzowej wokół implantu jest bardzo częstym zjawiskiem u pacjentów leczonych implantologicznie. Podobnie, jak w przypadku schorzeń periodontologicznych, choroby tkanek otaczających implant można zdefiniować jako powodowane przez infekcje choroby zapalne prowadzące ostatecznie do utraty kości wspierającej implant.

Zapalenie błony śluzowej wokół implantu definiowane jest jako zmiana zapalna ograniczona do otaczającej go błony śluzowej, podczas gdy periimplantitis dotyka również kości wspierającej implant. Lekarze chcący uzyskać długoczasowo stabilne pozytywne wyniki leczenia implantoprotetycznego muszą znać określone wskaźniki ryzyka oraz czynniki ryzyka rozwoju infekcji wokół implantu. Najistotniejsza jest możliwość wczesnego rozpoznawanie zmian patologicznych wokół implantu i oceny stanu otaczających go tkanek. Większość metod leczenia stanów patologicznych wokół implantu adaptowana jest z postępowania stosowanego przy leczeniu chorób przyzębia, którego głównym celem była kontrola zakażenia. Leczenie może obejmować adaptację uzupełnień protetycznych w celu umożliwienia utrzymywania właściwej higieny jamy ustnej, profesjonalnego usuwania biofilmu i twardych złogów z powierzchni implantu. W poważniejszych przypadkach periimplantitis może być konieczny zabieg chirurgiczny mający na celu uzyskanie dostępu do obszaru zmian, skruszenie złogów oraz usunięcie biofilmu. Jeśli podczas interwencji chirurgicznej zostanie to uznane za właściwe, może być również przeprowadzone leczenie regeneracyjne w celu odzyskania utraconej kości. Obecnie istnieje ograniczona ilość danych pochodzących z badań naukowych na temat leczenia schorzeń tkanek wokół implantów i interwencje lecznice w wielu przypadkach periimplantitis oparte są tylko na doświadczeniu klinicznym. Jednakże aktywność badań w tym obszarze jest bardzo wysoka i wciąż pojawiają się nowe informacje, co daje nadzieję na wypracowanie bardziej precyzyjnych wytycznych na temat leczenia tych schorzeń w przyszłości.