10 / 52
10 września 2015 | CZWARTEK
PROGRAM NAUKOWY KONFERENCJI PTS@CEDE2015 STOMATOLOGIA KLINICZNA | WYKŁADY
CZWARTEK
8
PROGRAM
CEDE 2015
Pawilon:
15
ich użytkowanie. Współczesna stomatologia pozwala, jak nigdy dotąd, na efektywną rekonstrukcję uzębienia a więc
przywrócenie lub polepszenie funkcji w zakresie adekwatnym do ogólnozdrowotnych i miejscowych warunków
pacjenta. Celem wykładu jest prezentacja możliwości implanto protetycznego leczenia bezzębnych pacjentów star-
szych. W oparciu o doświadczenia własne autor przedstawi różne typy ruchomych protez nakładowych (overdenture)
w żuchwie i szczęce opartych na zróżnicowanej liczbie śródkostnych wszczepów dentystycznych. Zastosowanie nowo-
czesnych metod odtwórczych z zastosowaniem różnych mechanicznych elementów retencyjnych oraz struktur odciąża-
jących bezzębne podłoże sprzyja poprawie psychosomatycznego komfortowu użytkowego i przyczynia się do poprawy
jakości życia pacjentów w zaawansowanym wieku.
Słowa kluczowe: bezzębie, śródkostne wszczepy, protezy zębowe
10.45 – 11.15
Materiały elastyczne stosowane w leczeniu protetycznym pacjentów geriatrycznych
Wykładowca:
Dr n. med. Rafał Brożek
Klinika Gerostomatologii UM im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu
Rekonstrukcje z zastosowaniem konwencjonalnych całkowitych protez ruchomych stwarzają często duże trudności
uniemożliwiające przywrócenie sprawności czynnościowej narządu żucia. Nieustannie przemieszczająca się na twardym,
zbitym i mało podatnym podłożu śluzówkowo-kostnym proteza całkowita może być przyczyną powstawania urazów
mechanicznych w różnych miejscach wyrostka zębodołowego, a liczne korekty obrzeża, zwłaszcza protez całkowitych
dolnych, często nie przynoszą zadowalającej i skutecznej poprawy. Mocno zanikłe podłoże protetyczne z całkowicie
zresorbowanym wyrostkiem i twardym dnem jamy ustnej, zwłaszcza w żuchwie, gdzie cienka warstwa kości tworzy
sklepienie kanału żuchwowego, narażając pęczek naczyniowo-nerwowy w okolicy bródkowego otworu na ucisk twar-
dym korpusem protezy stanowi wskazanie do wyścielenia protezy masą elastyczną. Ta prosta, tania i skuteczna alterna-
tywa amortyzująca urazy sprzyja skutecznej rehabilitacji pacjentów bezzębnych. Celem prezentacji jest przedstawienie
różnych sposobów i możliwości wykorzystania miękkich materiałów elastycznych w rehabilitacji protetycznej pacjen-
tów starszych, u których stwierdzono ekstremalnie trudne warunki pola protetycznego. W wykładzie zaprezentowane
zostaną typy elastycznych środków protetycznych oraz właściwości różnych materiałów stosowanych do bezpośred-
niego i pośredniego wyścielania protez ruchomych. Na podstawie własnych doświadczeń klinicznych wykazano wysoką
skuteczność tej metody, umożliwiającej przywrócenie prawidłowej estetyki i czynności narządu żucia oraz zapewnieniu
optymalnego komfortu użytkowego w grupie pacjentów stomatologicznych powyżej 65 roku życia.
Słowa kluczowe: masy elastyczne, wyścielenie, protezy ruchome całkowite
11.15 – 11.30
Dyskusja
11.30 – 11.45
Przerwa
11.45 – 12.15
Problem podniesienia wysokości zwarcia w leczeniu protetycznym
Wykładowca:
Prof. dr hab. n. med. Stefan Baron
Katedra Dysfunkcji Narządu Żucia i Ortodoncji ŚUM
Leczenie protetyczne związane z podniesieniem zwarcia staje się obecnie coraz częściej spotykaną praktyką. Wymiana
protez ruchomych wspomagana jest często leczeniem implantologicznym. To sprawia, że ze stanu protez ruchomych
przechodzimy w stan protez stałych, których pacjent nie może, w większości przypadków, usunąć z ust. Nieodzowna
staje się w tych przypadkach początkowa diagnostyka czynnościowa układu ruchowego narządu żucia, ponieważ nie-
rozpoznana dysfunkcja układu ruchowego narządu żucia może w takich przypadkach przybrać (dla pacjenta) bardzo
nieprzyjemną postać, nasilając jego dolegliwości.Wwiększości przypadkówniezbędne jest ustalenie stanu„wyjściowego”
w leczeniu protetycznym i implantoprotetycznym. Taką możliwość daje zdjęcie rtg stawów skroniowo-żuchwowych (ssż)
będących „papierkiem lakmusowym“ aktualnego zwarcia. Takie zdjęcie należy wykonać na początku leczenia. Z obser-
wacji autora położenie głów żuchwy w ssż zmienia się wraz z wiekiem. Zdaniem prelegenta ustalenie tzw. położenia
spoczynkowego i szpary spoczynkowej jest działaniem „na oko“, zwłaszcza u pacjentów z jednostronnym przykurczem
mięśniowym. Naruszenie stanu adaptacji zgryzu, która wraz z wiekiem postępuje, zazwyczaj kończy się niepowodze-
niem klinicznym. Tzw.„doświadczenie lekarza“, rekomendowane w podręcznikach, może w tym przypadku nie zadziałać.
W trakcie wykładu pokazane zostanie postępowanie kliniczne w przypadkach (kontrolowanego przy pomocy rtg) pod-
noszenia wysokości zgryzu/zwarcia.
Słowa kluczowe
:
zgryz, stawy skroniowo-żuchwowe, bruksizm