24 / 52
11 września 2015 | PIĄTEK
PROGRAM NAUKOWY KONFERENCJI PTS@CEDE2015 STOMATOLOGIA KLINICZNA | WYKŁADY
PIĄTEK
22
PROGRAM
CEDE 2015
Pawilon:
15
PERIODONTOLOGIA
14.30 – 15.15
Strategia postępowania z tkankami miękkimi wokół implantów
Wykładowca:
Dr hab. n. med., prof. nadzw. Elżbieta Dembowska
Zakład Periodontologii PUMw Szczecinie
Cel: Przegląd aktualnychmetod chirurgicznych stosowanychwcelupoprawienia estetyki tkanekmiękkichwokół implantów.
Morfologia tkanek miękkich i twardych wokół implantów wpływa na ostateczny efekt estetyczny odbudowy protetycz-
nej. Oprócz właściwego wyboru protokołu wprowadzenia wszczepu, ważnym elementem wpływającym na ostateczny
efekt estetyczny jest zarządzanie tkankami wokół implantu. Głównym kierunkiem w procedurach poprawiających este-
tykę tkanek jest zwiększenie objętości kości i tkanek miękkich wokół wszczepów. Budowa fenotypu dziąsła jest waż-
nym kryterium przy wyborze planowanego zabiegu chirurgicznego. W celu uzyskania końcowego efektu estetycznego,
od pierwszych zabiegów powinno być właściwe, zaplanowane postępowanie implanto-protetyczne. Poprzez analizę
warunków miejsca implantologicznego biorąc pod uwagę nie tylko jakość tkanki kostnej ale również morfologię kom-
pleksu śluzówkowo-dziąsłowego.
Możliwe etapy, na których można modyfikować kształt i ilość tkanek otaczających implant:
1 – augmentacja kości wyrostka lub tkanki miękkiej bez wprowadzania wszczepu – zabiegi przedimplantologiczne wraz
z zachowaniem kształtu zębodołu
(socet preservation)
2 – korekta tkanek twardych lub/i miękkich podczas procedury wprowadzenia wszczepu podczas implantacji natychmia-
stowych, odroczonych i późnych
3 – korekta tkanek miękkich podczas odsłaniania i wprowadzenia śrub zabliźniających lub łączników
4 – modelowanie tkanek miękkich łącznikami lub tymczasową /ostateczną odbudową protetyczną.
Przedstawione zostały różne techniki chirurgii plastycznej wokół implantów w zależności od miejscowej morfologii
ubytku tkanek. Jeśli ubytki dotyczą struktury kości przeprowadzona powinna zostać jej augmentacja poprzez przeszczep
kości korowo-gąbczastej, bloczków kostnych z zastosowaniemmembran w technice GTR i in. Metody chirurgiczne doty-
czące tkanek miękkich można podzielić na:
rolowanie lub przemieszczanie płatów uszypułowanych (metoda płata zrolowanego, zmodyfikowana, jako
pouch roll
), płaciki wg Palacciego i in.,
przeszczepy podnabłonkowej tkanki łącznej sCTG w technikach tunelowych,
przeszczepy tkanki łączno-nabłonkowej w technikach„onley” lub„onley-interpositional”,
przeszczepy allogenne (matrycy skóry), ksenogenne (kolagenowe),
augmentację lub odtworzenie dziąsła skeratynizowanego przeszczepem dziąsłowym FGG.
Prawidłowa konfiguracja dziąsła brzeżnego wokół wszczepu, gwarantuje dobre unaczynienie i stabilizację tkanki kost-
nej. Optymalne wymiary tkanek miękkich to ich grubość 2 mm, głębokość rowka dziąsłowego wokół wszczepu 3 mm.
Najtrudniejszym elementem jest odbudowa całkowita brodawki między dwoma implantami. Odbudowa brodawek
w przestrzeniach między koronami osadzonymi na implantach uwarunkowana jest podobnie jak przy uzębieniu natural-
nym odległością między grzbietem kości a punktem stycznymmiędzy koronami lub przęsłemmostu. Wg badań Tarnowa
i wsp. wysokość brodawek pomiędzy implantami i odbudową na implantach uwarunkowana jest morfologią bezzęb-
nego wyrostka i nie ma możliwości uzyskania wyższych brodawek niż 3,5 mm. Najłatwiej zrekonstruować brodawki
między elementami przęsła owalnego wgłębionego w tkanki miękkie. W celu oceny różowej estetyki konturu dziąsła
wprowadzono wskaźniki PES (
pink esthetic score
) oraz kształtu i estetyki uzębienia, tzw. WES (
white esthetic score
), które
są omawiane w wykładzie.
Sukces leczenia implantologicznego to nie tylko funkcjonalna odbudowa utraconych zębów ale również odbudowa pra-
widłowej konfiguracji tkanek miękkich gwarantujących estetyczną odbudowę protetyczną.
Słowa kluczowe: estetyka tkanek, implanty, metody chirurgiczne
15.15 – 16.00
Nowoczesne techniki pokrywania recesji dziąsłowych
Wykładowca:
Dr n. med. Marzena Wyganowska-Świątkowska
Klinika Stomatologii Zachowawczej i Periodontologii UMw Poznaniu
Zarządzanie tkanką miękką w przypadku leczenia recesji dziąsłowych, problemu dotyczącego ponad 60% populacji, jest
ważnym elementem regeneracji tkanek przyzębia. Długoterminowe, przewidywalne, całkowite bądź częściowe pokrycie
powierzchni korzenia jest celem przeprowadzanego zabiegu. Efekt leczniczy jest współmierny do odpowiedniej oceny
anatomii tkanek miejsca biorczego i dawczego oraz zastosowanej techniki chirurgicznego leczenia.