22 / 52
11 września 2015 | PIĄTEK
PROGRAM NAUKOWY KONFERENCJI PTS@CEDE2015 STOMATOLOGIA KLINICZNA | WYKŁADY
PIĄTEK
20
PROGRAM
CEDE 2015
Pawilon:
15
Ponadto zostanie przedstawiony korzystny wpływ gojenia i obecności przeszczepionych zębów na rozwój kości szczęk
u pacjentów w wieku rozwojowym. Jest to cecha, która pozwala na odtworzenie ciągłości łuku zębowego i pełną reha-
bilitację wyrostka w grupie pacjentów, u których inne metody (np. implantologiczne) mają ograniczone zastosowanie.
Słowa kluczowe: autotransplantacja zęba, hipodoncja, urazy zębów
16.00–16.30
Współpraca ortodonty z lekarzami innych dziedzin stomatologii – obszary wspólnych
działań
Wykładowca:
Lek. dent. Jolanta Jarka
Cel: wskazanie obszarów wspólnych działań ortodontów z lekarzami innych dziedzin stomatologii.
Warto uświadomić sobie, że ponad 80% wad zgryzu to wady nabyte oraz, że w tej grupie większość to skutki niele-
czonej próchnicy zębów mlecznych i stałych. Zatem skuteczne leczenie zębów mlecznych i utrzymanie ich w dobrej
kondycji do czasu fizjologicznej wymiany, rozumiane również, jako profilaktyka wad zgryzu, powinno być priorytetem.
W kompetencjach lekarza stomatologa ogólnie praktykującego leży wychwycenie z ogółu przyjmowanych tych, któ-
rzy wymagają konsultacji ortodontycznych. Rozpoznanie dysfunkcji lub parafunkcji oraz zgryzów krzyżowych u małych
dzieci, niekolejnej lub nieterminowej wymiany zębów mlecznych na stałe – te problemy mogą być rozwiązywane przez
tegoż lekarza. Brak normy zgryzowej – u pacjentów w każdym wieku – powinien skutkować skierowaniem do specja-
listy. W zespole interdyscyplinarnego leczenia powinien znaleźć się protetyk, periodontolog, chirurg stomatologiczny
i/lub szczękowo-twarzowy. Pacjentowi należy przedstawić alternatywne plany leczenia wynikające z diagnozy.
Uzgodnień wymaga zakres zaplanowanych zabiegów i często dokładny termin poszczególnych jego etapów. Ważny jest
również właściwy sposób komunikowania się lekarzy ze sobą.
Słowa kluczowe: leczenie interdyscyplinarne, profilaktyka wad zgryzu, planowanie leczenia
16.30–16.45
Dyskusja
OBRAZOWANIE W STOMATOLOGII
10.00 – 10.45
Promieniowanie jonizujące w stomatologii – dobrodziejstwo czy zagrożenie?
Wykładowca:
Prof. dr hab. n. med. Ingrid Różyło-Kalinowska
Samodzielna Pracownia Propedeutyki Radiologii Stomatologicznej i Szczękowo-Twarzowej UMw Lublinie
Promieniowanie jonizujące zostało zastosowane do obrazowania struktur twardych zębów i tkanek je wspierają-
cych wkrótce po ogłoszeniu wyników badań Wilhelma Konrada Roentgena nad właściwościami promieniowania X.
Po pierwszych latach użytkowania promieniowania rentgenowskiego w diagnostyce i terapii okazało się, że oprócz
korzyści wynikających z jego stosowania, występują też liczne zagrożenia. Rozwój ochrony radiologicznej, jak też postęp
techniczny dokonujący się stale w zakresie aparatury rentgenowskiej sprawiły, że doszło do znacznego ogranicze-
nia dawki efektywnej, na jaką narażony jest pacjent podczas stomatologicznych badań rentgenowskich. Tym samym
potencjalnie szkodliwe efekty działania tego promieniowania są minimalizowane. Z drugiej strony wprowadzenie
nowych technik obrazowania, takich jak radiografia cyfrowa czy tomografia stożkowa, doprowadziło do ponownego
wzrostu dawki z uwagi na zwiększoną liczbę ekspozycji. Jednocześnie coraz częściej podkreśla się, że małe dawki pro-
mieniowania nie mają tak szkodliwego działania, jak dotąd przyjmowano, a nawet mogą mieć działanie korzystne,
co opisuje zjawisko hormezy.
Celem pracy jest przedstawienie aktualnych poglądów na temat zastosowania promieniowania jonizującego w stomato-
logii z punktu widzenia ochrony radiologicznej.
10.45 – 11.30
Podstawowa diagnostyka obrazowa w stomatologii
Wykładowca:
Prof. dr hab. n. med. T. Katarzyna Różyło
Zakład Rentgenodiagnostyki Stomatologicznej i Szczękowo-Twarzowej UMw Lublinie
Podstawą sukcesu w leczeniu stomatologicznym jest prawidłowa diagnostyka, której podwalinami są badania radiolo-
giczne. Z uwagi na skomplikowaną budowę anatomiczną części twarzowej czaszki również diagnostyka obrazowa tego
regionu jest złożona. Badania radiologiczne zębów dzielimy na wewnątrzustne i zewnątrzustne w zależności od położe-
nia detektora promieniowania – w jamie ustnej czy poza nią. Wśród zdjęć wewnątrzustnych wyróżniamy zdjęcia zębowe,