17 / 52
11 września 2015 | PIĄTEK
PROGRAM NAUKOWY KONFERENCJI PTS@CEDE2015 STOMATOLOGIA KLINICZNA | WYKŁADY
PIĄTEK
CEDE 2015
PROGRAM
15
Pawilon:
15
CHIRURGIA STOMATOLOGICZNA
10.00 – 10.45
Nowe metody augmentacji tkanki miękkiej wokół zębów i implantów
Wykładowca:
Prof. dr hab. n. med. Marzena Dominiak
Katedra i Zakład Chirurgii Stomatologicznej UMwe Wrocławiu
Szerokość i grubość tkanki skeratynizowanej jest warunkiem sukcesu chirurgicznej rekonstrukcji tkanek przyzębia
i leczenia regeneracyjnego. Od tego zależy możliwość pokrycia rekonstruowanych ubytkówwyrostka zębodołowego, jak
również skuteczność leczenia implantologicznego. Na ocenę sukcesu leczenia implantologicznego składa się zarówno
ocena bezpośrednio po zabiegu, jak również ocena wyniku długofalowego, dlatego konieczne jest przeprowadzenie
wizyt kontrolnych. Przy ocenie krótkoterminowej ważne jest sprawdzenie prawidłowego pozycjonowania implantu
w kości, który zapewnia utrzymanie bardzo dobrej estetyki. W ocenie długoterminowej istotna jest prawidłowa sze-
rokość i grubość tkanki zrogowaciałej, która zapewnia stabilne położenie brzegu dziąsła w okolicy szyjki implantu.
Zapobiega to powstaniu reakcji zapalnych i utracie kości wyrostka zębodołowego. Ponadto, zapobiega to powsta-
waniu lub powiększaniu się recesji dziąseł, które mają duży wpływ na końcowy efekt estetyczny i możliwość wystą-
pienia powikłań zapalnych. Istnieje wiele metod augmentacji dziąsła zrogowaciałego, które wykorzystują płaty
tkanek miękkich lub autogenny przeszczep tkanki łącznej. Oba sposoby terapii mogą być stosowane przy różnych
technikach leczenia, zarówno metodą on-lay, jak i in-lay. Alternatywą mogą być tu zarówno materiały allogeniczne jak
i ksenogeniczne. Podstawową kwestią jest wybór materiału, który zagwarantuje z jednej strony maksymalny efekt tera-
peutyczny, jak również minimalną ingerencję w stan zdrowia pacjenta.
Celem niniejszej pracy była ocena porównawcza różnych metod augmentacji dziąsła zrogowaciałego, przed i po leczeniu
ortodontycznym, leczeniu implantologicznym lub leczeniu kombinowanym ortodontyczno-chirurgicznym.
10.45 – 11.15
Jak zabiegi chirurgii stomatologicznej uczynić przyjemnymi?: postępowanie okołozabiegowe
Wykładowca:
Lek. dent. Szymon Frank
Zakład Chirurgii Stomatologicznej WUM
Postęp jaki ma miejsce obecnie w medycynie pozwala nam na stosowanie coraz to nowszych technik leczniczych,
a także pozwala na używanie urządzeń, które w znaczący sposób ułatwiają, a także czynią naszą pracę bardziej efek-
tywną. Zarówno lekarze jak i pacjenci coraz większą wagę przywiązują do okresu bezpośrednio po zabiegu jak
i czasu gojenia się ran pozabiegowych. Okres ten w zależności od wdrożonych czynności może być mniej lub bardziej
przyjazny dla pacjenta. W trakcie wykładu poruszone zostaną kwestie postępowania po zabiegu tak aby zminimalizować
dolegliwości bólowe, obrzmienie i utrudnione rozwieranie szczęk.
Słowa kluczowe: chirurgia stomatologiczna, hipotermia, opieka pozabiegowa
11.15 – 11.30
Dyskusja
11.30 – 11.45
Przerwa
11.45 – 12.15
Zastosowanie PRF w chirurgii stomatologicznej
Wykładowca:
Lek. dent. Anna Bednarczyk
Autorzy:
Lek. dent. Anna Bednarczyk, lek. dent. Patryk Stępień, lek. dent. Marian Inglot, dr n. med. Daniel Uryga,
lek. dent. Konrad Kisielowski
Zakład Chirurgii Stomatologicznej IS UJ CMw Krakowie
Celempracy jest przedstawieniemożliwości wykorzystania PRF (fibryny bogatopłytkowej) w różnych sytuacjach klinicznych.
PRF otrzymany w wyniku odwirowania krwi własnej pacjenta zbudowany jest z gęstej sieci fibrynowej, w której znajdują
się liczne czynniki wzrostu i cytokiny uwolnione przez aktywowane płytki krwi (TGF-β, PDGF, IGF, BMP, VEGF, TNF-α) dzięki
czemu fibryna bogatopłytkowa:
ogranicza krwawienie,
stymuluje miejscowo odporność, przez co ogranicza stan zapalny – zmniejsza obrzęk i dolegliwości bólowe,
stymuluje angiogenezę,
przyspiesza gojenie tkanek miękkich poprzez stymulację tworzenia kolagenu,
pobudza i przyspiesza tworzenie kości działając osteoindukcyjnie.